คำกลอนสอนรัก-วิหคเหลิงลม

วิหคเหลิงลม
นกน้อย บินลอยฟ้า
เหินเวหาด้วยปีกแข็ง
นกน้อย เจ้ามีแรง
ค่อยบินแข่งกับสายลม
ขอบฟ้าที่กว้างไกล
เจ้าบินไปอย่างสุขสม
ความทุกข์ ความระทม
เข้าหมักหมมไว้บนดิน
แรงเจ้าที่โผบิน
แล้วผกผินสู่รังนอน
ตะวันผันขอบฟ้า
สู่ดวงตาที่สัญจร