วิหคเหลิงลม
นกน้อย บินลอยฟ้า
เหินเวหาด้วยปีกแข็ง
นกน้อย เจ้ามีแรง
ค่อยบินแข่งกับสายลม
ขอบฟ้าที่กว้างไกล
เจ้าบินไปอย่างสุขสม
ความทุกข์ ความระทม
เข้าหมักหมมไว้บนดิน
แรงเจ้าที่โผบิน
แล้วผกผินสู่รังนอน
ตะวันผันขอบฟ้า
สู่ดวงตาที่สัญจร
วิหคเหลิงลม
นกน้อย บินลอยฟ้า
เหินเวหาด้วยปีกแข็ง
นกน้อย เจ้ามีแรง
ค่อยบินแข่งกับสายลม
ขอบฟ้าที่กว้างไกล
เจ้าบินไปอย่างสุขสม
ความทุกข์ ความระทม
เข้าหมักหมมไว้บนดิน
แรงเจ้าที่โผบิน
แล้วผกผินสู่รังนอน
ตะวันผันขอบฟ้า
สู่ดวงตาที่สัญจร